اهانتهای منافقان (قرآن)نَفَق، ايجاد سوراخى در زمین است كه راه رهايى داشته باشد -همانند سوراخ موش- پايان يافتن و از بين رفتن. نفاق عبارت است از داخل شدن در شرع و دین از راهى و خروج از آن از راه ديگر، اظهار اسلام با اهل آن و مخفى كردن غير اسلام در درون، ظاهر و باطن متفاوت داشتن، دورویی، ریاکاری. [۴]
فرهنگ بزرگ سخن، ج ۸، ص ۷۸۸۲، «نفاق».
نفاق هم در ایمان است، هم طاعات، هم معاشرت با مردم. نفاق اعمّ از ریا است دراین مقاله آیات مرتبط با اهانتهای منافقان معرفی می‌شوند.۱ - اهانت به پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله۱.۱ - ذلیل خواندن پيامبر صلیاللهعلیهوآلهبرخورد توهین آميز منافقان با پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله با ذليل‌تر خواندن آن حضرت: يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَ ...براساس شأن نزول، آيه مربوط به برخورد توهين‌آميز «عبد اللّه بن ابیّ» سركرده منافقان مدینه با پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله است. ۱.۲ - نسبت خوش‌باوری به پيامبر صلیاللهعلیهوآلهاهانت منافقان به پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله با نسبت دادن خوش‌باوری به آن حضرت: وَ مِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَ يَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ ... براساس شأن نزول، آيه مزبور مربوط به اهانت منافقان به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله است، با نسبت خوش‌باورى به حضرت. ۲ - اهانت به اهل ایماناهانت منافقان به اهل ایمان، با سفیه خواندن آنان: وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَ ما هُمْ بِمُؤْمِنِينَ وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا كَما آمَنَ النَّاسُ قالُوا أَ نُؤْمِنُ كَما آمَنَ السُّفَهاءُ ... ۳ - اهانت به مؤمناناهانت منافقان به مؤمنان، با ذلیل و خوار خواندن آنان: إِذا جاءَكَ الْمُنافِقُونَ قالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَ اللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقِينَ لَكاذِبُونَ يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ لكِنَّ الْمُنافِقِينَ لا يَعْلَمُونَ. ۴ - پانویس۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳۱، ص۸۹، برگرفته از مقاله «اهانتهای منافقان». |